3. กายนิพพินทชาดกว่าด้วยความเบื่อหน่ายร่างกาย[478] เมื่อเราถูกโรคอย่างหนึ่งถูกต้อง ได้ เสวยทุกขเวทนาอย่างสาหัส อันทุกขเวทนา เบียดเบียนอยู่ ร่างกายนี้ก็ซูบผอมลงอย่าง รวดเร็ว ดุจดอกไม้ที่ทิ้งตากแดดไว้ที่ทราย [479] ก็รูปร่างอันไม่น่าพอใจ ถึงการนับว่านี้ พอใจ ที่ไม่สะอาด สมมติว่าเป็นของสะอาด เต็มด้วยซากศพต่าง ๆ ปรากฏแก่คนพาลผู้ ไม่พิจารณา เห็นว่าเป็นของน่าพอใจ. [480] น่าติเตียนกายอันเปื่อยเน่า กระสับ กระส่าย น่าเกลียดไม่สะอาด มีความป่วยไข้ เป็นธรรมดา เป็นที่ที่หมู่สัตว์ผู้ประมาทหมก มุ่นอยู่ ย่อมยังหนทางเพื่อความเข้าถึงสุคติ ให้เสื่อมไป. จบ กายนิพพินทชาดกที่ 3 อรรถกถากายนิพพินทชาดกที่ 3 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภ |